Robert Gernhardt (Wikimedia Commons)

Voor de wedstrijd Nederland Vertaalt 2016, uitgeschreven door het Prins Bernhard Cultuurfonds, had ik een vertaling ingezonden van het gedicht Stern und Unstern van Robert Gernhardt (1937-2006). De  vertaling is niet genomineerd voor een prijs – wat mij betreft wel terecht.

Ik had ook zelf nog kritiek op mijn eigen inzending, en heb daarom de vertaling nog op een paar plaatsen aangepast.

De uitdaging was natuurlijk ook om de titel Stern und Unstern te vertalen. Ik heb daarvoor een andere oplossing gekozen dan de vijf genomineerde inzendingen.

Vertaling:

Ster en dwaalster

Een verre ster houdt in de nacht
Bij mijn dwaalster trouw de wacht.

Mijn dwaalster is zo hopeloos verdwaald
dat hij in alles alsmaar faalt.

Hij zou slechts dwaalster moeten zijn,
maar vindt het dwalen zelf ook fijn.

Hij knipoogt vet, wenkt oliedom;
Voordat ik komen wil, keer ik al om.

En onderwijl knalt hij vol vuur
Op de mij toebedachte muur.

Nooit dat hij mij in rampspoed stort,
Nog eer dat ik zijn noodlot word.

Ik hecht al aan mijn dwaalster zoetjesaan,
totdat ik plots een and’re ster zie staan.

Die straalt zo fel en welgemoed,
dat angst mij allengs beven doet.

Ik vraag mij af: stel nou dat niet
mijn dwaalster maar mijn ster mij dwalen liet?

Vertaalopgave:

STERN UND UNSTERN

Robert Gernhardt
uit: Gesammelte Gedichte, 1954-2004, Fischer Verlag, 2006, pag. 226-227

Ein ferner Stern im Blau der Nacht
hält über meinem Unstern Wacht.

Mein Unstern ist so ungeschickt
und machtlos, dass ihm gar nichts glückt.

Er sollte mir zwar Unstern sein,
fällt aber dauernd selber rein.

Er blinkt so plump und winkt so dumm,
kaum lockt er mich, schon kehr´ ich um.

Er aber prallt voll Unverstand
auf die mir zugedachte Wand.

Statt dass er mich ins Unheil führt,
bin ich es, den sein Unglück rührt.

Fast hätt´ ich meinen Unstern gern,
wär´ da nicht jener ferne Stern.

Der strahlt so hell und unbeirrt,
dass mir zuweilen bange wird

und ich mich frage: Was, wenn der
und gar nicht er mein Unstern wär?