William Wordsworth (1770-1850) was een Engels romantisch dichter. Samen met Samuel Taylor Coleridge (1772-1834) publiceerde hij de Lyrical Ballads, waarmee de romantiek zijn intrede deed in de Engelse letteren.

In 1791 ontmoette Wordsworth in Frankrijk Annette Vallon, van wie hij in 1792 een dochter kreeg: Caroline. Zonder Caroline ooit gezien te hebben, keerde hij – mede als gevolg van de politieke turbulentie – terug naar Engeland. Na de Vrede van Amiens in 1802, ging hij terug naar Frankrijk. Daar ontmoette hij zijn toen 9-jarige dochter voor het eerst. De strandwandeling met haar is de aanleiding tot het gedicht It is a Beauteous Evening, Calm and Free.

Ik ken het gedicht al sinds mijn middelbareschooltijd (1976-1982) uit het hoofd. Het komt voor in het boek Enjoying Literature dat toen voor het onderwijs werd gebruikt.

Als ik op het strand ben, heb ik de haast onbedwingbare neiging om te roepen:

Listen! the mighty Being is awake,
And doth with his eternal motion make
A sound like thunder—everlastingly.

Dit gedicht is uiteraard een sonnet. De jambische vijfvoeten, soms met trochaeïsche opmaat, zijn in vertaling grotendeels vervangen door jambische zesvoeten.

Geluidsopname:

Vertaling:

Een lieflijke avond

Een lieflijke avond, onbevangen, teder…
De gewijde tijd is stil geworden als een Non
Die ademloos is in aanbidding, de brede zon
Daalt roerloos in zijn vredigheden neder;

En zorgzaam op de zee rust ’s hemels goedheid;
Maar hoor! het machtig Wezen is ontwaakt,
Dat onophoudelijk geluiden maakt
Alsof de donder rolt – in eeuwige gestadigheid.

Lief kind! lief meisje! wandel- en gespreksgenoot,
Ook als de ernst maar nauwelijks tot jou doordringt,
Toch is jouw kern hooghemels en verheven:

Jij ligt het hele jaar in Abrahams schoot,
Jij mag in ’t heiligst heiligdom des Tempels leven,
Door God – en niemand ziet het – met Zijn zorg omringd.

Origineel:

It is a Beauteous Evening, Calm and Free

It is a beauteous evening, calm and free,
The holy time is quiet as a Nun
Breathless with adoration; the broad sun
Is sinking down in its tranquility;

The gentleness of heaven broods o’er the Sea;
Listen! the mighty Being is awake,
And doth with his eternal motion make
A sound like thunder—everlastingly.

Dear child! dear Girl! that walkest with me here,
If thou appear untouched by solemn thought,
Thy nature is not therefore less divine:

Thou liest in Abraham’s bosom all the year;
And worshipp’st at the Temple’s inner shrine,
God being with thee when we know it not.