Tagarchief: Lieke Marsman

Voor de dichter L.M.

Soms, denkend aan Holland,
werpt ze een knalrode tomaat
naar de klootharken die de kosmos
tot de gribus maken die de kosmos
altijd al was, want alle cultuur
is immers streven.

Soms schiet ze een bok.

Niemand heeft ooit God gezien,
maar een glimp van een schim
vangt zij op.

Soms peins ik een poos
hoe ik haar beter kan maken,
maar ik kan dat niet.

Menige redder verdrinkt
in het bad
dat hij zelf liet vollopen.

Het is mijn kleine hovaardij.

Schoot u ook maar eens een bok!

Soms tref je een dwaalgast,
die in een moment zonder eind,
jouw wereld betovert.

Een hond stamt af van de wolf,
en bloederigheid
maakt deel uit
van een pijnlijk universum.

Troosten is heel, heel moeilijk,
maar puppy’s kunnen het.

(Eigen werk)