Heine (licentie)

Een leuk gedicht.

Bij Heinrich Heine krijgt Das Ewigweibliche soms wel een beetje een cynische betekenis. Misschien spreekt dit gedicht u aan; misschien wordt u boos. Als u maar niet vergeet om het gedicht te lezen.

Het Duits heeft twee acceptabele woorden voor ‘de vrouw’: ‘das Weib’ en ‘die Frau’. Wij hebben er maar één, want ‘wijf’ is in deze context niet bruikbaar, en ook ‘dame’ betekent iets anders.

In Heines Neue Gedichte, is Een vrouw het eerste gedicht van de afdeling Romanzen.

Vertaling:

Een vrouw

Ze hadden elkaar zo heerlijk lief,
Zij was een ondeugd, hij was een dief.
Als hij de schelm uithing bij nachte,
Wierp zij zich op bed en lachte.

De dag verliep in vreugd en lust,
En ’s nachts werd hij door haar gekust.
Toen ze hem naar het gevang brachten,
Stond zij aan ’t raam en lachte.

Hij zond een boodschap: O kom toch gauw,
Ik verlang zo vreselijk naar jou,
Ik riep om je, ik smachtte –
Ze schudde haar hoofd en lachte.

Om zes uur ’s morgens ging zijn kop eraf,
Om zeven uur daalde hij neer in het graf;
Zij echter ging al rond achten
Aan de rode wijn en lachte.

Origineel:

Ein Weib

Sie hatten sich beide so herzlich lieb,
Spitzbübin war sie, er war ein Dieb.
Wenn er Schelmenstreiche machte,
Sie warf sich aufs Bett und lachte.

Der Tag verging in Freud und Lust,
Des Nachts lag sie an seiner Brust.
Als man ins Gefängnis ihn brachte,
Sie stand am Fenster und lachte.

Er ließ ihr sagen: O komm zu mir,
Ich sehne mich so sehr nach dir,
Ich rufe nach dir, ich schmachte –
Sie schüttelt’ das Haupt und lachte.

Um sechse des Morgens ward er gehenkt,
Um sieben ward er ins Grab gesenkt;
Sie aber schon um achte
Trank roten Wein und lachte.