Ronald Stuart Thomas (1913-2000) was een Welshe dichter die (meestal) in het Engels schreef. Hij was een anglicaans priester die getrouwd was met de schilderes Mildred Eldridge (1909-1991).

R.S. Thomas was een enigszins zonderlinge, eenzelvige figuur, een groot liefhebber van het vaak desolate Welshe landschap, een vogelkenner, vaak in verzet tegen een tijdgeest die meer waarde hechtte aan materiële luxe en lichamelijk genot dan aan de geestelijke zaken waar het – in zijn visie – werkelijk om ging. John Betjeman en Kingsley Amis waren bewonderaars. Seamus Heaney hield in 2001 een herdenkingsrede in Westminster Abbey (vertaling via de link beschikbaar).

Een aardig artikel over Thomas’ leven en werk is van de hand van Theodore Dalrymple: A Man Out of Time.

Hij schreef veel religieuze poëzie. Volgens Christopher Morgan, de schrijver van R.S.Thomas: Identity, Environment, Deity (Manchester University Press, 2003, p.150-151; het boek is via de link online beschikbaar), maakte Thomas een ontwikkeling door van een mythische, deïstische religiositeit naar een houding die in de theologie wel wordt aangeduid met het begrip via negativa – de weg van de ontkenning. Dit is een spirituele houding waarin de relatie met een alomtegenwoordige God die de grond van ons bestaan is (in tegenstelling tot een veraf zijnde Schepper-God), wordt gevonden door zich te concentreren op afwezigheid en gemis.

Het vertaalde gedicht is karakteristiek voor Thomas: hij zoekt naar zin en betekenis, naar diepte, naar religieuze openbaring, en eigenlijk vindt hij die ook, maar het is alleen niet in de vorm van een stem die weerklinkt uit den hoge, of een teken dat uit de hemel nederdaalt.

Correspondence heeft in het Engels dezelfde dubbele betekenis als in het Nederlands: schriftelijke gedachtewisseling en overeenkomst(igheid).

De zin ‘Younger I deemed truth / was to come at beyond the horizon‘ bevat een verwijzing naar een ander gedicht van R.S. Thomas, namelijk A life / Een leven (elders op deze website in vertaling beschikbaar).

Het gedicht is opgenomen in de bundel Between Here and Now uit 1981.

Geluidsopname

Vertaling:

Correspondentie

Je vraagt waarom ik niet schrijf.
Maar wat kun je zeggen?
Het zoute zeewater deint de baai in
en uit, zoals het gedaan heeft sinds
onheuglijke tijden. Wat heb je daaraan?
Het laat slecht leesbaar schrift achter
op de kust. Als je hier zou zijn,
hadden we er vast over getwist.
Mensen drommen net zo onwetend
langs dit zeetableau als door een galerij
met hoge kunst. Steeds zoek ik naar betekenis.
De golven zijn een roltrap
die je op kunt, maar slechts in gedachten.
Naar beneden storten blijft een steile
zaak. Als jongeman dacht ik dat je
waarheid zou aantreffen achter de horizon.
Nu ik ouder ben zwijg ik, en ben ik
nog even ver als toen. Zulke haarkloverijen
vind je saai? Het verklaart mijn zwijgen.
Ik wou dat er net zo’n simpele
verklaring was voor het zwijgen van God.

Origineel:

Correspondence

You ask why I don’t write.
But what is there to say?
The salt current swings in and out
of the bay, as it has done
time out of mind. How does that help?
It leaves illegible writing
on the shore. If you were here,
we would quarrel about it.
People file past this seascape
as ignorantly as through a gallery
of great art. I keep searching for meaning.
The waves are a moving staircase
to climb, but in thought only.
The fall from the top is as sheer
as ever. Younger I deemed truth
was to come at beyond the horizon.
Older I stay still and am
as far off as before. These nail-parings
bore you? They explain my silence.
I wish there were as simple
An explanation for the silence of God.