Dit versje dateert van een paar weken geleden. Het was een kleinigheid, een niemendalletje misschien, maar ik merk dat ik het bij herlezing wel aardig vind.

Grijze haren

Alle bladeren vergelen
Bij het klimmen van de jaren;
Onze blik gaat somber staren,
Zelfs het spel gaat ons vervelen.

Maar hoe groot ook de gevaren,
Ook de dood – een hoogst reële –,
Je blijft je liefste teder strelen,
Al draagt je kop ook grijze haren.