Opdat het niet wordt vergeten: ik herinner me n.a.v. een korte tweetwisseling met Rik Wassenaar opeens een kleine vierstemmige canon die wij op de lagere school leerden:
’t Is weer regen / falderaldera / hiep hiep hoera / het re-egent.
Ik kan het nergens op het internet vinden, en toch zong ik het soms uit volle borst als ik in de regen op de fiets naar huis ging, samen met mijn medescholieren.
Voor het geval u ook de melodie wilt horen, heb ik het – gebrekkig uiteraard – voor u ingezongen.
Poëzie is spelen met ernst, jongleren met loden ballen, net doen of je lacht om de dood.
Soms is het zo dat je niks kunt zien, tenzij je er naast kijkt. Zo is het ook met de dichtkunst.
Alle dichters zijn zwaar op de hand, maar wat ze onderscheidt van andere tobbers is dat ze een spel spelen met de onderwerpen die ze belangrijk vinden.
Ik was dit stuk begonnen als essay, maar het is wel even genoeg.
Hallowed be Thy Name (Wikimedia Commons)
Tegen hen die vinden dat de naam van God nodig weer eens anders gespeld of geschreven of genoemd moet worden, om aansluiting te vinden bij de belevingswereld van de jeugd of op grond van enige andere voorbijgaande bekommernis:
Waarom zouden we Hem die gisteren en heden dezelfde is, morgen anders noemen dan vandaag.
Hebreeën 13: 8 (Statenvertaling): “Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde en in der eeuwigheid.”
“Je maintiendrai“, brult de Nederlandse Leeuw, wijselijk in het midden latend wat hij handhaven zal.
The Hidden Law 
_(1918)_(14780416224).jpg){kind=link}
